بررسی تاثیر میزان سیلیس و آلومین موجود در مواد افزودنی بر روند تثبیت ماسه های روان

مناطق وسیعی از کشور ایران، شامل دشتهای ماسه روان است که همه ساله حرکت این ماسه ها، علاوه بر عوارض اجتماعی و بهداشتی که برای حاشیه نشینان این بستر ها ایجاد می کند، خسارات مالی جبران ناپذیری نیز برای مسیر های راه و راه آهن موجود و در معرض حرکت این ماسه ها به بار می آورد. درحال حاضر سطح بیابانها ، کویرها و شنزارهای کشور 34 میلیون هکتار و مراتع فقیر کویری 16 میلیون هکتار بر آورد می شود که از این مقدار 12 میلیون هکتار سطح شنزارهای کشور بوده که 5 میلیون هکتار آن ماسه ها و شنهای روان و فعال اند . بنابراین با سطح وسیعی از این بسترها مواجه هستیم که به ناچار در پروژه های راه سازی با آنها برخورد می کنیم و باید تمهیدات مناسبی برای مقابله با آن اندیشیده شود. در این تحقیق سعی شده که با بکارگیری دو نوع پوزولان با درصدهای سیلیس و آلومین متفاوت، اثر تثبیتی این عناصر را بر خاکهای آزمایشی مورد بررسی قرار دهیم تا تاثیر هر یک از این عناصر بر مقدار مقاومت نهایی و زمان عمل آوری مفید جهت کسب مقاومت در این نوع خاکها مشخص شود.